Sorrindo co punteiro e chorando co roncón, coma a gaita.
Darlles as grazas a xente de Ferrol Galiza non se vende polo seu trato: a Alexandre, a Humberto, a Xulio,... á sala Run Rum: Maximino,... e a xente que acodeu a ollar por curiosidade a un grupo coma nos, nunha causa tan xustificada coma esta.
No hay comentarios:
Publicar un comentario